تأثیر 8 هفته تمرین هوازی منتخب بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم غیرفعال
Authors
Abstract:
Objectives: Old age refers to years near or passed the middle age and therefore, near to the end of life cycle. Old-aged people have limited reviving capability and are more at risk of catching diseases, syndromes, and ailments. Falling is one of the most common problems in the elderly that occur due to their inability to maintain balance. This study aimed to examine the effect of aerobic exercises on static and dynamic balance in healthy elderly inactive men. Methods & Materials: This quasi-experimental research was done in older people living in a nursing home in Qazvin, Iran. The study population included 200 elderly men (65-75 years old); of them, 26 healthy, inactive men were randomly selected and assigned to the experimental (13 subjects) and control (13 subjects) groups. The experimental group participated in selected exercise programs for 8 weeks. We used personal information questionnaire to check the inclusion criteria that comprised independency in doing daily chores, lack of problems in vision or fall during the last year, and not having joints dislocation, chronic arthritis or vertigo. In the case of having these problems, the subjects were excluded from the study. Stork balance test and Timed Up and Go test were used to measure the static and dynamic balance of subjects before the initiation and after the termination of the program. The statistical analyses were done by paired and independent t-tests. Results: The results of independent t-test did not indicate any significant differences between 2 groups with regard to age, height, and weight (P>0.05). Homogeneity was observed in the 2 groups with respect to individual features affecting balance and walking. After performing the aerobic exercise program, the dynamic balance in the experimental group increased significantly (P<0.001). In the dynamic balance test, the lower mean time supported the better execution of the test, and significant changes were observed in the experimental group. The comparison of the two groups indicated the positive effect of aerobic exercise on the dynamic balance of healthy older people; however, no significant change was seen in static balance (P=0.36). Since we used Stork test for determining static balance, the higher mean time supported the positive effect but with no significant change in the static balance of experimental group after 8 weeks. We found that different factors like lower extremity muscles such as soleus, gastrocnemius, and hamstring have some roles in keeping static balance, and as the exercise protocol was related to aerobic exercise (walking and jogging), it did not reinforce these muscles. Conclusion: Our results showed that regular aerobic exercise improves dynamic balance in elderly men. We also found that jogging and walking improved dynamic balance. The improvement in balance may be due to the increase in nervous compatibility (due to exercise); increase in fitness, strength, and motion domain; improvement in aerobic status, response time and mental status; improvement in neuromuscular control, including a decrease in changing movement units; and improvement in simultaneous movement units. Furthermore, there is a positive relationship between body composition and movement with balance. Therefore, regular aerobic activities are recommended as a suitable training method for improving balance.
similar resources
تأثیر ۸ هفته تمرین هوازی منتخب بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم غیرفعال
اهداف: سالمندی به سال های نزدیک یا پیشی گرفته از میانگین طول عمر بشر اشاره دارد که پایان چرخه حیات انسان است. افراد سالمند قابلیت های احیاشونده محدودی دارند و بیش از دیگر بزرگسالان در معرض بیماری، سندرم ها و کسالت قرار دارند. زمین خوردن یکی از مشکلات گسترده دوران سالمندی است که در اثر ناتوانی در حفظ تعادل رخ می دهد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرینات هوازی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمن...
full textتائیر تمرین نوروفیدبک بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند
چکیده زمینه: باتوجه به این که از اصلی ترین عوامل زمین خوردن در بین سالمندان ضعف عملکرد عصبی - عضلانی و عدم تعادل می باشد موضوع تعادل و بازتوانی آن مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف از اجرای این پژوهش، تعیین تاثیر تمرین نوروفیدبک بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند شهر تبریز بود. روش کار: تحقیق حاضر که در سال 1391 انجام شده یک مطالعه نیمه تجربی با اندازه گیریهای پیش آزمون و پس آزمون در دو گ...
full textتأثیر تمرین نوروفیدبک بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند
زمینه وهدف ؛ باتوجه به این که از اصلی ترین عوامل زمین خوردن در بین سالمندان ضعف عملکرد عصبی و عضلانی و عدم تعادل می باشد موضوع تعادل و و باز توانی آن مورد توجه محققان قرار گرفته است هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تمرین نروفیدبک برروی تعادل ایستا و پویای مردان سالمند بود. روش پژوهش ؛حاضر نیمه تجربی و با پیش آزمون پس آزمون می باشد، 15 آزمودنی ها با دامنه سنی 172/4 ± 65 به مدت 10جلسه 30 دقیقه ای ...
تاثیر شش هفته برنامه تمرین عملکردی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم
اهداف: تعادل به عنوان شاخصی برای تعیین میزان استقلال سالمندان در انجام فعالیت های روزمره محسوب می شود. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین عملکردی برتعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم بود. مواد و روش ها: 30 مرد سالمند (سن: 3±83/70 سال، وزن: 2/44±60/70 کیلوگرم، قد: 28/2±78/1 متر) که از سلامت عمومی برخوردار بودند، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که به صورت تصادفی به...
full textتأثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم
تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی که در نتیجه سیر طبیعی زمان در سالمندان رخ می دهد، آنان را در معرض آسیب های جدی ناشی از زمین خوردن و عدم تعادل قرار می دهد. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و فرآیند پیگیری با یک گروه آزمایشی بود.30 مرد سالمند با میانگین سن13/3±5...
15 صفحه اولتأثیر دو شیوۀ تمرین هوازی بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیادهروی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفتهای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیادهروی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنتر...
full textMy Resources
Journal title
volume 11 issue 1
pages 202- 209
publication date 2016-04
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023